روانشناسی جلال آل احمد
ﺍﺯ ﯾﻚ ﻃﺮﻑ ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ #ﺟﻼﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻟﺤﺎﻅ
ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻗﺎﯾﻞ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﺟﺪﺍﻧﺶ ﺩﺭ
ﺟﺎﻫﺎﯾﯽ ﻣﻌﺬﺏ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﺟﻼﻝ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺑﺮ
ﺍﻋﺼﺎﺑﺶ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺍﺭﺍﯾﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﻬﻢ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻋﯿﻨﯽ،
ﻭﺟﺪﺍﻧﺶ ﻣﻌﺬﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﻧﺠﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺑﺎ ﻗﻀﺎﯾﺎ
ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﯽﻛﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ. ﺟﻼﻝ
ﺍﺯ ﯾﻚ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﯼ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ
ﺳﺘﯿﺰﺩﺍﺭﺩ.
ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻧﻜﺎﻭﯼ ﻛﻤﻚ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﻛﻪ
ﻧﻮﻋﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ( ﺗﺮﺍﻧﺴﻔﺮ ) ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ؟
ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺘﯿﺰ ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺘﯿﺰ ﺑﺎ ﺣﻜﻮﻣﺖ. ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩ
ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﻓﻬﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﯾﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺟﻼﻝ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺁﻥ
ﮔﺴﺴﺖ ﺷﺘﺎﺑﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺬﻫﺐ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭﺻﺪﺩ
ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ؟
ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ «ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ » ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻼﻝ ﺑﺤﺚ ﺷﯿﺦ
ﻓﻀﻞﺍﻟﻠﻪ ﻧﻮﺭﯼ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭﯼ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﯽﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ
ﺍﺯ ﻭﯼ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ . ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ
ﭘﯿﺶ ﻛﺘﺎﺑﯽ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺟﻼﻝ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ( ﺷﻤﺲ ) ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺍﻫﺮﺯﺍﺩﻩ
ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ. ﻛﺘﺎﺏ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻭ ﺭﺍﻫﮕﺸﺎﯾﯽ
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺟﻼﻝ ﺳﻨﺖ ﺣﻤﺎﯾﺖ
ﺍﺯ ﺷﯿﺦ ﻓﻀﻞﺍﻟﻠﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻋﻜﺲﻫﺎﯼ
ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻧﻜﺘﻪ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺪﺭ ﺟﻼﻝ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﺒﯿﻪ
ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﯿﻨﯽ (ﺭﻩ ) . ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺲ ﺁﻝ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ
ﻗﻢ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻭ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﺮﺩﯾﻢ ﭘﺪﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ
ﺍﺳﺖ. ﭘﺲ ﺟﻼﻝ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﯼ ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮔﺴﺴﺘﻪ
ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻻ ﮔﻮﯾﯽ ﭘﺪﺭﯼ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﯽ
ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺯﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻤﺲ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ﺷﻤﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻛﻪ
ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﯿﻨﯽ (ﺭﻩ ) ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭘﺪﺭﻡ
ﻛﻮﺗﺎﻫﯽ ﻛﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ
درسگفتارهای دکتر حاتم قادری
منبع روزنامه اعتماد
